Make the ordinary extraordinary

,,Life is a party, but you have to decorate it yourself'' It's so true! Want, in principe kun je doen en laten wat je wilt. Als jij je leven zo leuk vindt, moet je dat vooral blijven doen, maar als je het niet zo nice vind, moet je het veranderen. En de enige die dat kan, exactemundo, dat ben jijzelf!

Waarom klagen er dan toch zoveel mensen over hun -saaie- leven? Als het je niet bevalt, die er wat aan en ga niet zeuren tegen anderen, want die kunnen je ook niet verder helpen. Kijk zelf wat je eraan kan doen. Onderneem gewoon actie, zo eng, spannend en nieuw is dat ook niet (; De meeste mensen hebben routine in hun leven, als die routine je niet bevalt doe dan eens wat anders, pas eens wat aan. Wees impulsief (maar niet té dan, right (; )!  

Wat heeft het dan voor zin om tegen anderen te zeuren over hun problemen? Right, ik snap dat je je verhaal kwijt wilt aan iemand, en erover wilt praten. Blijf dat ook vooral doen, dat houdt je sociale leven een beetje op gang. Maar je moet niet álleenmaar gaan zeuren tegen anderen. Zij kunnen wel zeggen het komt wel goed e.d. Maar uiteindelijk zul je er (meestal) zelf voor moeten zorgen. Je moet je eigen kansen (proberen te) creëren. En als je ze eenmaal hebt, ze natuurlijk ook 'grijpen'. Waarom doen we daar zo moeilijk over? 

Trouwens om het even een beetje personal te houden, ik heb echt een rothekel aan mensen die aan één stuk door blijven klagen en zeuren tegen anderen over de meest uiteenlopende onderwerpen. Als je je aan iets of iemand irriteert, doe er dan wat aan. En ja, ik zeur ook wel eens, maar ik houd wel in mijn achterhoofd dat ik er zelf wat aan moet doen. Besides: Actions speak louder than words, right?