But we're stuck where we are

Ik heb me toch een trend gespot; LAT-relaties. Wat is dat toch opeens met al die lange-afstand-teringrelaties, eh ‘living-apart-together’ relaties? Opeens komen er allemaal mensen naar me toe met de mededeling dat ze een relatie hebben, dan ben ik heel blij voor ze, zeggen ze dan; eh hij/zij woont wel in oke ik heb gehoord van Eindhoven tot Den Haag, tot Angola, tot Canada. Mij verbaas je niet zo snel meer (; Ik denk dat zulke relaties best kunnen werken, als je er beiden voor gaat. Want je geniet misschien wel meer van elkaar als je erlkaar niet iederen dag ziet. Maar ieder voordeel heeft zijn nadeel, de afstand is natuurlijk het grootste probleem, want je kan niet even gezellig snel wat samen doen, er komt natuurlijk heel wat gaplan met alle datums bij kijken. Hoe komt het eigenlijk dat opeens zoveel mensen erbij komen? Voor zover ik weet heb ik nog geen celeb gespot met een lange afstandsrelatie. Kan het eraan liggen dat we zoveel aan het netwerken zijn via de computer, we zo onze ‘perfecte partner’ ontmoet hebben en dan toch maar een poging wagen, ookal woont die cutie in Australië. Je kan altijd proberen, niet geschoten is alijd mis, right?


Let’s do some research and help you guys out. Een gelukkig relatie hebben is toch wel een van ‘the best damn things’ in life, Een ‘soulmate’ waar je alles mee kunt delen en doen. Dan is het eigenlijk wel handig als je lover in de buurt woont, but what to do, als dat niet zo is? Het ligt er ook aan waar je prince (princess?) charming woont, i mean, binnen Nederland is het best te doen. Nederland is niet zo groot en de reistijden zijn dus best te doen, mits je het ervoor over hebt natuurlijk. Maar ‘he big business’ in het buitenland vraagt toch om wat meer inzet en aandacht. ‘T lijkt soms een film wel, al die romaces die onstaan op vakantie. Daarbij is het ook nog eigenlijk wel een heel mooi verhaal om later aan je kinderen te vertellen. Maar helaas, the truth is, negen van de tien duren deze ‘fairytales’ niet zo lang. Soms is de klik en verliefdheid sterk genoeg om de eerste barrière te overleven. Maar naarmate er vaker wordt afgesproken, wordt het ook weer moeilijker. Meestal duren deze relaties de vakantie zelf, misschien nog een paar weekjes ernaa, maar dan is het ook finito.


Meestal gaat een relatie in ‘fasen’. Je begint met de eerst maanden, ik denk dat ze erg belangrijk zijn. Want in deze periode kom je erachter of je wel echt door wilt gaan, of er echt die ‘klik’ was en leer je elkaar ook beter kennen.Maar als de eerste maanden ‘klaar’ zijn, begint het echte werk pas, want de eerste ‘vlaag van verliefdheid’ is nu el voorbij. Hoe sta je nu in het leven en in deze relatie? Je wordt ook kritischer ten opzichte van elkaar, en van de afstand. Ik bedoel, het is niet echt een pretje om iedere maand wat uurtjes in de trein te zitten, of zelfs het vliegtuig iedere vakantie.. Het lijkt allemaal heel leuk en aardig, in het begin misschien, maar dan zie je al snel veel dingen over het hoofd. Want het is ook moeilijk om helder te denken als je smoorverliefd bent, en het enige dat je op dat moment wil, is bij je lover zijn.

Let me give you some advice, oké eigenlijk suck ik heel erg in de liefde, maar ik heb er wel een lange-afstandsrelatie tussen zitten, okay die dude deugde gewoon niet. Maar ik heb er wel wat van geleerd. Je moet er wel goed over nadenken, of je het wel echt wilt. Het is een huge investering in tijd en geld. Misschien realiseer je je dat niet in het begin, maar op lange termijn gaat dit zeker een rol spelen. Verder moeten jullie er ook goed over nadenken, dat het wel langer duurt voordat jullie elkaar echt goed kennen, want je ziet elkaar minder, en moet misschien in een andere taal communiceren. And what about, hoe/wat/wanneer/waar gaan we wat afspreken? Het is echt veel moeite het te plannen, en dan ook nog die verdomde reistijden. Je kunt ook niet meerdere keren per dag afspreken. Ik denk dat je ook lang het gevoel van ‘gewoon op bezoek zijn’ zult houden, omdat je natuurlijk niet gewend bent aan de omgeving van de ander.


Maar zoals ik eerder al schreef, please stay positive! Want we vergeten bijna alle mooie kanten van een lange afstandsrelatie. Denk eens na over, dat het niet zo snel saai en een sleur wordt, en het dus langer spannend blijft, je leert (als diegene in een ander land woont) veel van een andere cultuur, misschien zelf wel een andere taal spreken. Verder krijgen de kleinere dingen meer waarde, en dat is iets wat wij in het dagelijks leven ook meer zouden moeten waarderen, als wij dat zouden doen, zou iedereen een stuk positiever in het leven staan! Verder met die overvolle agende van je, ook een een afspraak met je liefje maken is niet gemakellijk, dus leer je ook nog om dingen in het leven te plannen, maar je moet óók openstaan voor het onverwachte.


Dus als je straks op vakantie gaat, en je komt die ene persoon tegen, aarzel niet en ga ervoor (mits het niet gewoon een vakantieliefde is)! Die afstand komt wel goed, en maak het waar. Kijk, ik ben gewoon geen persoon voor lange afstandsrelaties, maar ik geloof wel dat ze kunnen werken, want als je in de liefde gelooft wordt elk probleem opeens een uitdaging. Vergeet nooit dat overal wel een oplossing voor is te bedenken en jouw investering in de liefde zich dubbel en dwars terug verdient!


nowplaying: Bruno Mars - Long Distance