Iedereen heeft het er altijd over,
klaagt erover. Is er tevreden over, is niet tevreden. Maar niemand
weet het grote geheim van de superrelatie. Waarom is liefde zo
moeilijk te begrijpen? Als ik heel eerlijk ben weet ik daar ook geen
antwoorden op, maar ik heb wel iets anders geleerd. Ik heb geleerd
hoe ik tevreden kan zijn met de liefde die ik krijg. Ik denk dat voor
een deel het te maken heeft met dankbaarheid die je kunt opbrengen,
maar dat zal lang niet alles zijn.

Maar goed, alles wat je hebt. Liefde
kunnen kleine dingen zijn zoals een kopje koffie zetten 's ochtends,
maar ook grote dingen als een villa op Saint Tropez. Misschien is de
villa niet mogelijk en brengt hij je ontbijt op bed, maar wil dat dan
zeggen dat hij je niet alles geeft wat hij heeft? Nee. De essentie
van deze hele mooie theorie is dat liefde niet voor iedereen
hetzelfde is of hetzelfde uit. En je daarom dus ook niet boos kunt
worden op de ander of niet tevreden kunt zijn met wat je krijgt.
De moreel van de theorie is dus dat je
leert om tevreden te zijn met wat je kijgt van de ander, want wat
voor jou alles is, is voor de ander misschien onmogelijk om jou te
geven. Denk wel tevreden zijn en niet accepteren. Want accepteren is
er mee leven maar niet tevreden zijn. Terwijl tevreden zijn is ermee
leven en er ook tevreden mee zijn. Simple as that. Alleen omdat
iedereen het anders uit betekent niet dat zij je niet alles geven wat
ze hebben.