30 December 2012
16 December 2012
Being happy
Gelukkig zijn is iets wat we allemaal
willen uiteindelijk. Iedereen wil lang en gelukkig leven, ze zeggen
het niet voor niks in alle sprookjes. Wat me trouwens even laat
denken aan het feit dat sprookjes en films allemaal oplichters zijn.
Herinner je je mijn post nog over dat ik realistischer moet worden? Dat ik zo denk over vele
dingen in het leven, me alles net iets mooier voorstel, alles wat
romantischer en zweveriger voor me zie, is allemaal te danken aan
alle mooie perfecte dingen in films en de goeie oude Disney klassiekers.
Waarom krijgen we zo'n beeld voorgeschoteld en komen we er dan later
in het lever achter dat het allemaal niet waar is? Waarom willen ze
dat we een onrealistisch beeld krijgen over vooral liefde?
Natuurlijk, het is een mooi ideaal, maar worden we daardoor juist
niet allemaal een beetje te perfectionistisch?
Dit gezeur over onrealistische
verwachtingen in het leven laat me overigens denken aan toen ik
laatst met wat classmates wat ging drinken. Ik had het met iemand
over hoe ik dacht over leven en liefde en blablabla. Hij zei tegen me
dat, hoe ik dacht over alles, misschien eigenlijk helemaal niet zo
raar was. We hebben allemaal wel een bepaald beeld, en het is
misschien allemaal wel gebaseerd op het ideaalbeeld. Alleen heeft
iedereen een andere voorstelling ervan. Hij zei tegen me dat ik het
misschien juist wel goed had, dat mijn beeld over leven en liefde
misschien juist wel klopte, dat het echt zo was, dat alleen niet veel
mensen er niet meer zo over nadenken door dingen die ze mee hebben
gemaakt en andere ervaringen waardoor hun kijk erop veranderd is. Ik
weet het niet, misschien heeft die gelijk, misschien niet, maar het
liet me er even aan denken.
Subscribe to:
Posts (Atom)