Waarom alles nu en zo snel mogelijk doen, als het ook allemaal morgen of volgende week pas kan? Hmm, ongelukken kunnen altijd gebeuren, misschien gebeurt er morgen wel wat en ben je op slag dood, ja dat kan altijd. Maar je gaat er van uit, dat dat niet gebeurd, dus heb heb je nog een toekomst vol kansen voor je liggen. Ik snap al die haast niet zo hoor. Gewoon een dagje niks doen, relaxen, chillen, hoe je het ook wilt noemen, kan toch geen kwaad, even 'tot jezelf komen', 'aan de stress ontsnappen', daar is geen haast voor nodig. Veel dingen hebben geen 'rush' nodig eigenlijk, bijvoorbeeld liefde. Sommige dingen kun je niet haasten, maar ook niet echt plannen damn, how hard.
But the other side is like, 'live like were dying', 'dont expect too much'. Daar zit ook wel weer een kern van waarheid is, nietwaar? Want het is wel zo, het leven is misschien niet zo lang als je denkt of verwacht, zoals ik al zei, het kan plots over zijn, dus zou je wel kansen moeten grijpen. En je je misschien dus toch wel moeten haasten. Maar betekent dat dan dat je je hele leven moet gaan haasten, heb je dan nog wel plezier? De 'pressure' van de 'rush' kan je misschien wel een adrenalineshot geven, maar of je daar zo blij mee moet zijn?
Ik denk gewoon dat je wel dingen kan uitstellen, zolang je het maar uiteindelijk doet. Het belangrijkste is wel dat je altijd moet blijven genieten van het leven, je hebt ten slotte maar 'one life to live'!
