Nee het leven is een rozengeur een maneschijn, misschien wel rozengeur en wodka lime, who knows. Ik wilde dat het leven zo mooi was als zo'n lovesong, als zo'n romantische komedie, als een sprookje, als een typical highschool film, maar nee, we moeten er zelf wat van maken. Je herinnert je nog wel die verhaaltjes van vroeger, hoe mooi het leven zou worden en hoe jij lang en gelukkig zou leven met je soulmate. Naarmate de tijd verstrijkt kom je er achter dat het toch allemaal niet zo makkelijk is. Je komt in een fase terecht die, volgens de films, de meest geweldige tijd van je leven zou moeten zijn. Helaas, denk ik dat nog steeds niet. Maar het is maar een fase, zeggen ze. Misschien realiseer ik het me gewoon nu nog niet en zal het uiteindelijk wel een van de mooiste perioden zijn uit mijn leven, maar de tijd zal het leren..
Ja, in het leven zul je tegenslagen ondervinden, dat zullen voornamelijk mensen zijn die proberen neer te halen. Ja, mensen vind ik een van de vervelendste en tegelijkertijd mooiste dingen van het leven. Sommige mensen zijn stom, oppervlakkig, totaal oninteressant en bitchen is het enige dat ze kunnen. Anderen daarentegen zullen je verder helpen in je leven en je bestaan verrijken. Ja, die personen moet je hebben. Het probleem is dat zij helaas net zo moeilijk te vinden zijn als de ware. Maar trust me, als je zo'n persoon gevonden hebt, is het raak. Zij zullen overigens niet altijd eindigen met een happy ending in je lifestory, maar ze hebben wel degelijk bijgedragen aan een belangrijk hoofdstuk ervan. Maar ik denk dat je in je leven ook wel genoeg mensen zult ontmoeten die je het liefst in de eerste categorie plaatst. Het klopt inderdaad dat zij je niet zo ver zullen helpen als de speciale mensen die je ontmoet in je leven, maar ook zij zullen je meer van het leven laten zien. Ze zullen je de wereld vanuit een ander standpunt laten bekijken. Het probleem van de mens is dat we ons daar tegen afweren en alleen mensen waarmee je wel een band voelt willen, maar we hebben niks te willen. Het is een kwestie van er mee leren omgaan, niet waar?
Het leven is zwaar en moeilijk en blablabla, ja dat klopt, voor sommige mensen is het leven inderdaad niet zo rooskleurig, maar dat wil niet zeggen dat zij ongelukkig zijn. Maar wanneer ben je gelukkig op deze wereld? Als je veel geld hebt? Dacht het niet. Als je een hoge status hebt? Dacht het niet. Geluk zal net als veel dingen in het leven een subjectief begrip zijn, misschien zijn sommige mensen wel gelukkig met hoge status en veel geld. Ik ben geen anti-globalist, maar ik denk inderdaad wel dat deze wereld te materialistich geworden is. Genoeg satire op het materialisme. Geluk, welvaart en welzijn, drie begrippen die wel degelijk met elkaar in verband staan, maar niet afhankelijk van elkaar zijn. Die mensen in Afrika zijn misschien inderdaad wel gelukkiger. Zolang ze gezond zijn, zijn zij gelukkig. Zij waarderen dingen in het leven, die eigenlijk geen dingen zijn. Per slot van rekening zijn de mooiste dingen in het leven, geen dingen.
Eigenlijk weet ik ook niet waarom ik in godsnaam begonnen ben met typen, het rolde er gewoon allemaal even uit. Laatst had ik het nog over het schijven, het wilde maar niet komen, ik wist niet waarover ik moest schrijven, ik was helemaal leeg en het voelde alsof ik alles kwijt was. Maar ja, uiteindelijk was gewoon beginnen met typen toch wel het beste. Oke even terug naar de moraal van het verhaal die ik wilde overbrengen. De reis naar de dood is indedaad eentonig, als je iets anders wilt, moet je het zelf veranderen. Life's what you make it, right. Je moet open staan voor nieuwe mensen, voor nieuwe dingen, je horizon verbreden en genieten van de jaren die je hebt. Het leven kan best zo mooi zijn als een sprookje, als zo'n cheesy lovesong, maar dan moet je er wel zelf voor zorgen. Je leven is een dik boek met korte hoofdstukken en langere, met negativiteit en positiviteit, met zomerromances en bitchfights.
Het leven is een kwestie van vallen en opstaan, je moet alleen leren hoe je opstaat.
